W dniach 06-13 sierpnia 2016 roku Koło Terenowe SEP Beskidzka Energetyka zorganizowało kolejny wyjazd techniczno – szkoleniowy. Wraz z zaproszonymi członkami Kół Terenowych Żywiec i Kęty oraz ZEW Porąbka Żar i Koła przy GE Power Controls B.-B. odwiedziliśmy tym razem kraje nadbałtyckie, podróżując przepiękną Via Baltica – jest to fragment drogi międzynarodowej, częściowo zrealizowany jako droga ekspresowa z Warszawy do Tallinna, biegnąca z Polski przez Litwę i Łotwę do Estonii. Pełni ona rolę najważniejszego połączenia drogowego pomiędzy krajami bałtyckimi. Via Baltica wraz z Rail Baltica jest elementem transeuropejskiego korytarza transportowego.

Pierwszy dzień naszej przygody spędziliśmy w drodze do Kowna. We wczesnych godzinach rannych następnego dnia Stare Miasto z ratuszem, ruiny zamku kowieńskiego, Katedra św. Piotra i Pawła, Dom Perkuna oraz spacer po Alei Wolności pozwolił nam nabrać sił przed dalsza drogą do Rygi. W popołudniowych godzinach zwiedzaliśmy już kolejne Stare Miasto wraz z Domem Bractwa Czarnogłowych, Ratuszem, kościołem św. Jakuba, św. Piotra, budynkiem Parlamentu oraz zespołem średniowiecznych kamieniczek tzw. Trzej Bracia, Małą i Wielką Gildia Kupiecką, katedrą luterańską.

Głównym celem naszego wyjazdu był dzień trzeci i zwiedzanie Elektrowni Wodnej w Rydze. Naszym przewodnikiem była Dyrektorka Elektrowni Pani Irina Romanova.  Elektrownia została uruchomiona w 1974/1975 latach i jest najmłodszą ze wszystkich elektrowni wodnych Dźwiny. Posiada 6 jednostek wodnych o łącznej mocy 402 MW. Jest obsługiwana w trybie kompensatora  synchronicznego regulowania napięcia w sieci elektrycznej. W Elektrowni Wodnej w Rydze przywiązuje się wielką wagę do bezpieczeństwa budowli hydrotechnicznych: bezpieczeństwo zapory ziemi zostało poprawione; stała odbudowa prowadzona jest na powierzchni betonowych struktur i budynków. W 2014 roku w ww. elektrowni generowano 460 GWh . Koledzy z ZEW Porąbka Żar mieli okazję porozmawiać z Panią Dyrektor i wymienić doświadczenia. Po południu udaliśmy się w drogę do Tallinna.

Następnego dnia czekała nas przeprawa promem do Helsinek. Ok.3 godzinny rejs przy sprzyjającej pogodzie był ciekawym fragmentem naszej przygody. Zwiedzenia historycznego centrum miasta rozpoczęliśmy od Soboru Uspieńskiego, wędrując poprzez Plac Senacki otoczony neoklasycystycznymi gmachami z XIX wieku, z gmachem uniwersytetu, siedzibą rządu i pomnikiem Aleksandra II do rynku (Kauppatori) z ratuszem i pałacem prezydenta i monumentalną katedrą luterańską. Obejrzeliśmy także wykuty w skale luterański kościół Temppeliaukkio tzw. „Sanktuarium Ciszy” , który znajduje się w centrum miasta i charakteryzuje się nietypową architekturą dającą wspaniałe poczucie spokoju. Odwiedziliśmy także helsińską nekropolię. Pozostały do rejsu powrotnego czas wykorzystaliśmy na dodatkowe, poza programowe  zwiedzanie twierdzy morskiej Suomenlinna, przepływając w tym celu na pobliskie wyspy. Rejs powrotny do Tallinna – już przy większych falach – spędziliśmy wspólnie, przy wyśmienitym jedzeniu i wspaniałych humorach.

Dzień piąty przeznaczony był na zwiedzanie kolejnej stolicy nadbałtyckiej – Tallinna. Wjazd na wieżę telewizyjną pozwolił nam na panoramiczne spojrzenie na przepiękną okolicę Zatoki Talińskiej. W drodze do starego centrum zatrzymaliśmy się na krótko w Ośrodku Regat Olimpijskich w dzielnicy Pirita oraz w  Parku Święta Pieśni, które było głównym miejscem spotkań i manifestacji Estończyków podczas „śpiewającej rewolucji” w 1988 roku. W drodze na Stare Miasto zatrzymaliśmy się przy Pałacu Kadriorg, który służył przez długi czas rosyjskim władcom jako letnia rezydencja. Wokół rezydencji są przepiękne, zadbane ogrodowe labirynty. Dalej czekało na nas Górne i Dolne Stare Miasto, wzgórze Toompea, Sobór Aleksandra Newskiego, kilka spośród 20 średniowiecznych baszt obronnych m.in.: Wysoki Herman i Gruba Małgorzata, na której umieszczono pamiątkową tablicę upamiętniająca brawurową akcję ORP Orzeł,  2 średniowieczne ulice – Długa i Krótka Noga, ratusz miejski z 1404 roku, apteka z 1422 roku, Dom Wielkiej Gildii i Dom Bractwa Czarnogłowych.

Kolejny dzień spędziliśmy w drodze z Tallinna do Wilna, z krótkim postojem w Parnawie – letniej stolicy Estonii. Czas spędzony w autobusie, w wyśmienitej atmosferze,  pozwolił nam na zacieśnienie kontaktów koleżeńskich, na które często w codziennym życiu brakuje czasu.

Ostatni dzień naszej wyprawy, spędzany w Wilnie, rozpoczęliśmy od wizyty w Muzeum Energetyki i Techniki. Muzeum mieści się w historycznych pomieszczeniach starej, pierwszej elektrowni miasta Wilna. Chlubą Muzeum jest sam budynek oraz autentyczny sprzęt jeszcze niedawno czynnej elektrowni. Przedstawione ekspozycje: Energetyka, Transport, Historia techniki miasta Wilna zapoznają zwiedzających z autentycznym wyposażeniem elektrowni. A dzięki ekspozycjom interaktywnym Technika dla Dzieci i Cele Nauk Technicznych zwiedzający mogą być nie tylko obserwatorami, lecz także aktywnymi uczestnikami procesu poznawczego. Dalej nasze drogi prowadziły poprzez wileński Cmentarz na Rosie do kościoła św. Piotra i Pawła na Antokolu.  Czekało na nas oczywiście też i Stare Miasto z kościółem św. Teresy, soborem św. Ducha, Placem Ratuszowym z ratuszem, Placem Katedralnym z Katedrą Św. Stanisława, budynkiem Uniwersytetu Wileńskiego kościołem św. Anny i pomnikiem Adama Mickiewicza. Wilno pożegnaliśmy zapadającym w pamięć widokiem Ostrej Bramy.
Sukcesem naszego wyjazdu byli niewątpliwie wszyscy miejscowi Przewodnicy, którzy nie tylko z wielkim profesjonalizmem, ale też i z ogromnym zaangażowaniem i przyjaznym nastawieniem oprowadzali nas po swoich miastach. Na szczególne uznanie zasługuje Przewodnik helsiński, który – jako jedyny - nie mając polskich korzeni opanował nasz język w stopniu godnym pozazdroszczenia.
Pełni wrażeń pozostajemy z nadzieją, iż uda nam się jeszcze kiedyś wrócić w te strony, bowiem na poznanie miejscowych klimatów potrzeba znacznie więcej czasu.

Podróże to jedyna rzecz na którą wydajemy pieniądze a mimo to stajemy się bogatsi !

Lucyna Strumieńska